Dag 21

Vandaag de hoogste temperatuur gehaald sinds we onderweg zijn. Niet dat dat heel belangrijk is maar 26 gr. is wel lekker.; zeker als je hoog op een berg bent. Ik moest nog wel een paar keer mijn petje vasthouden want het waaide af en toe best wel hard.

Freddy had deze wandeling al gezien aan het begin van de week toen hij aan het vogelen was daar. Het zou een relatief makkelijke wandeling zijn, dacht hij. “We moeten wel achter elkaar lopen want het pad is erg smal”, vertelde hij toen. We moesten niet alleen achter elkaar lopen maar het is in deze vakantie  het lastigste pad wat we tot nu toe hebben gelopen. Zoveel rotsen, stenen, geen normaal stuk pad gehad. Het was wel prima aangegeven en als je dan weer boven bent  en je hebt het weer getrotseerd,  voelt dat toch weer goed en is het zo mooi dat je bijna vergeet dat je ook weer over dat rottige pad naar beneden moet. En dat was net zo lastig! Meestal gaat dat iets beter maar vandaag niet.  

We hebben het Mirila pad gelopen. Mirila’s zijn traditionele historische steengraven in Dalmatië. De geest van de dode mocht rusten op de plek waar de overledene voor het laatst de zon had gezien en aangezien de mensen op de berghellingen werkten , moest dat de rustplaats voor de geest worden. Er werd een afgeronde steen aan het hoofdeinde geplaatst, een steen aan het voeteneind en het lichaam lag op stenen tussen het hoofd en voeteneind; 72 uur was het daar en daarna werd het lichaam naar beneden gedragen en vaak in een massagraf gelegd met andere dorpelingen. De mirila was belangrijker dan een graf beneden in het dorp. Op de afgeronde stenen zagen we tekeningen, cijfers en letters. Hoog op de berg waren de oudste  Mirila’s, we konden  geen data meer onderscheiden,  en aan het begin van het pad konden we op een steen het jaartal 1917 zien. Op deze manier de doden begraven werd tussen 1700 en 1950 gedaan.

Met schaafwonden aan arm en been is Freddy naar beneden gekomen. Ik bracht hem uit evenwicht omdat ik me aan hem vasthield en hij kon zich niet meer corrigeren. De rotsen en stenen zijn zo scherp, door erosie , dat er allemaal gleuven in de rotsen en stenen ontstaan en er daardoor hele scherpe randen omhoogsteken. Als je valt dan ontkom je niet aan beschadigingen. Er komt bij Freddy dan altijd weer meteen een wat grotere hoeveelheid bloed bij kijken. Het fototoestel is ook beschadigd maar de lens niet, gelukkig! Ik voelde me wel heel schuldig.

We moesten ook alert zijn op de vele geitenkeutels die overal verspreid lagen; wat een grote hoeveelheid en ook zo groot af en toe. Ik vraag me af of het wel allemaal geitenkeutels waren. We zagen ook nog een herder met hond en een enorme kudde geiten, ook met kleine geiten erbij. Zijn lopen toch iets behendiger van de berg af! Een prachtig gezicht. Ook veel mooie planten en bloemen gezien. Wat een schoonheid overal.

Natuurlijk hadden we weer een goed gevulde rugzak bij ons; boven, in de luwte van een stenen muur was het goed toeven en lunchen. Freddy zegt altijd wel gezellige dingen onderweg; er kunnen hier lynxen lopen, beren denk ik niet enz. enz. Ik laat me niet kennen en zeg dan altijd oké, oké, maar ondertussen denk ik dan, het zal toch niet!!!

Na zo’n vijf uur waren we weer op de camping, eerst nog boodschappen gedaan voor het eten, wat fruit enz. voor morgen onderweg en de camping alvast betaald. Vanavond de meeste spullen al inpakken, dan kunnen we morgen op tijd weg.

Het eten is klaar en het ruikt goed. De kok heeft weer zijn best gedaan.

Het begint net hard te waaien en de overbuurman heeft zijn inspectierondje  er weer opzitten. Toch wel prettig zo’n oplettende man!

Beste vogelvrinden,

De vogel van gisteren was erg moeilijk te determineren, na twee pogingen is  het helaas niet gelukt. Ik ben zelf ook een tijdje bezig geweest om de juiste vogel te vinden, terwijl ik de beschikking heb over meerdere foto’s. Het is dus een bosruiter.

Stand is:

Beate 9

Tom 10

De vogel van vandaag is een  makkelijker te raden ook al komt hij niet veel voor in Nederland.

Succes.