Dag 35

Na een goede nachtrust vertrokken we vanmorgen om ongeveer acht uur voor de laatste etappe naar huis.

We waren nog maar net op de autobaan, zo’n 200 meter en wie wenste ons meteen weer een mooie dag, ja hoor, het bord met het mannetje en de schep en een hoopje zand. We begonnen dus meteen met zestien km. langzaam rijdend en stilstaand verkeer. We moesten van drie naar twee rijbanen en ook nog naar één! Ook al is het niet druk, het is meteen chaos. Er is zoveel vrachtverkeer, dat maakt het niet altijd even prettig om te rijden. Vandaag telden we vijftien stroken autobaan met wegwerkzaamheden, waarvan vijf hele lange stukken. Wat zal het mooi worden op de Duitse autobaan.

We hebben twee stops gemaakt en om even na drie uur waren we weer thuis. Eerst de post bekijken en wat weg kan , zoals de folders en oude regiokranten, meteen weggegooid. En dan meteen gaan uitpakken want het moet toch gebeuren en een aantal dingen zoals je tandenborstel enz. heb je nodig vanavond. Het viel allemaal reuze mee en om zes uur waren we al een heel eind. De wasmachine meteen laten draaien  en inmiddels hangen er al twee wassen te drogen.

Onderweg hadden we de huisarts al gebeld voor een afspraak en morgen kan Freddy om tien over half negen al terecht bij haar.

Ook weer oppassen deze week en daar kijken we natuurlijk naar uit.

Beste vogelvrinden,

Toen we de camping afreden zag  ik al gelijk een koppel ganzen in een wei. Dus gauw gestopt, fototoestel uit de caravan gehaald en plaatjes maken.

Zie hieronder het resultaat: Nijlganzen.

We hebben deze keer acht campings bezocht.

De afstand die we gereden hebben is 4740 km.

Het meest gegeten: pasta

Aantal flessen wijn: 18, het was lastig om een lekkere wijn te vinden en veel water.

Snoep: een half doosje ricola, halve rol stophoest, een paar dropjes en anderhalf  plak pure chocola.

IJs: drie

Mooiste stad: Split

Mooiste stadje: Trogir

Fijnste camping: camping bij Zadar

Het weer: een acht.

Lekkerste gegeten: op de camping bij kok Freddy.

Mooiste vogel: de bijeneter

Mooiste natuurpark: kunnen we niet kiezen, zo mooi allemaal.

Kroatië: een prachtig land, boven verwachting. Alles is er, de zee, de bergen, de prachtige natuur en mooie steden en dorpen. Het is er schoon, tenminste bijna overal!

Kroaten: spreken goed Engels, beetje stug .

Munteenheid: de Kuna: één kuna is veertien cent waard.

Goedkoop : nee, de prijzen in de supermarkt zijn ongeveer gelijk aan de prijzen  in Nederland.

Uiteten: wel iets goedkoper.

Koffie: lekker en ongeveer tien kuna per kopje, gemiddeld.

Wegen: gaten en hobbels, als je rijdt over kleinere wegen en heel opvallend, we hebben geen enkele drempel gezien. De autobaan is goed maar wel tol op sommige stukken.

Het is een land om zeker nog een keer naar terug te gaan.

Dit is mijn laatste verslag van deze vakantie. Ik heb met plezier elke keer een stukje geschreven. Door het op te schrijven beleef je een dag weer helemaal opnieuw. Van Istrie hebben we bijna niets gezien dus een goede reden om nog een keer terug te gaan.

Dag 34

Het is wel laat geworden, eerst gegeten, afgewassen en lekker gedoucht maar nu dan toch nog even een stukje schrijven.

We staan op een camping net na Würzburg. Morgen moeten we nog ongeveer 450 km afleggen. Op zondag rijden was nog wel eens een fijne en relatief rustige dag  maar vandaag was het ontzettend druk op de Duitse autobanen, en dan rijdt er nog geen enkele vrachtwagen. Dat komt morgen weer.

Bij de grensovergang van Oostenrijk naar Duitsland stond de politie met een automatisch geweer te controleren. De wachtrij viel gelukkig mee, het was nog vroeg, acht uur. Er werd een bus aangehouden uit Slovenië. Iedereen moest uitstappen en werd gecontroleerd. Wij konden  zonder problemen doorrijden. Aan de andere kant stond een rij vrachtwagens te wachten, al een hele lange rij.

De drukte en de opstoppingen ontstaan ook door de wegwerkzaamheden die er overal zijn. We hebben ze geteld, dertien lange stukken waar het verkeer weer in moet voegen en waar het van drie banen weer naar twee banen gaat enz. enz. Verschrikkelijk rijden is dat. We hebben 450 km. gereden in Duitsland vandaag,  dertien keer werk aan de weg, ja, dan ben je zo’n driehoekig bord met daarop een mannetje met een schep en een hoopje zand, wel beu op het laatst.

Bij de eerste koffie en benzinestop liepen we terug naar de auto en zagen opeens bekende mensen zitten. Mensen die we nog kennen van het Stokebrand, waar we hebben gewoond. Rob en Tom hebben veel met Martijn, hun zoon,  gespeeld;  volgens mij Rob het meest. De achternaam zijn we vergeten maar  we keken elkaar heel verbaasd aan. In Zutphen zie je elkaar nooit eigenlijk en zo’n 700 km. van huis kom je elkaar tegen. Zij hadden gewandeld in de Beierse Alpen.  

Het is hier ook warm. Alle mensen zaten vanmiddag onder de luifel of in de schaduw van de caravan, als dat kon. Dit is een stuk waar alleen mensen staan die één nacht blijven. De camping ligt aan de Mainz. Veel vaste plekken, niet zo gezellig maar voor een nachtje is alles goed.

Morgen willen we ook weer op tijd weg. De slagboom mag je hier zelf open doen dus dat is makkelijk.

Ik heb trouwens nog een mooie vogel gespot op de camping vandaag. Freddy weet nog niet wat het is; ik ben benieuwd.

Beste vogelvrinden,

Het gaat steeds beter met mijn ega ze heeft nu een mooie vogel vast weten te leggen op de gevoelige plaat, ik kan zo niet zeggen welke het is ben benieuwt wie het wel weet.

Dag 33

Onze eerste reisdag naar huis. Vanmorgen vroeg eruit en om half acht reden we al weg bij camping Brioni.

Het was de hele rit prachtig weer en we zijn om half twee gestopt , ongeveer zeventig km. voor Salzburg. We hoorden op de radio dat er bij de grens met Duitsland een wachtrij stond van een uur en we besloten toen maar om een camping te zoeken en morgen weer vroeg te vertrekken. 

Het rijden ging wel goed. Nu een beetje prikkend gevoel in de voet maar niet meer dan de afgelopen dagen.

We vroegen aan de campingbeheerder hoe dat kan, zo’n enorme vertraging. Zij vertelde dat de deelstaat Beieren, sinds alle aanslagen,  extreem lang en intensief controleert.  We konden merken dat ze het wat overdreven vond, want ze zei: “Tja, dat is nu eenmaal Beieren”

De camping is een echte passantencamping. Om twee uur stonden er nog maar twee caravans en nu inmiddels wel 10, vier tenten en twee campers. Vanmiddag landden er trouwens een aantal parapenters  achter de receptie van de camping, in een wei. We hadden ze al wel in de lucht gezien. Een prachtig gezicht. Een eindje verder op is een parapent-school. In de zomer nemen veel jongelui daar les en kamperen dan op deze camping, vertelde de eigenaresse.

We zitten nu op ruim 500 m. hoogte. Je merkt dat toch snel aan de temperatuur als de zon weg is. Onderweg zaten we zelfs een keer op 1200 meter. De sneeuw ligt op sommige plekken nog op de bergen.

Het was een mooie rit hier naar toe. Het was niet druk,  alleen bij de grensovergang  van Kroatië naar Slovenië, moesten we even wachten. De aanrijroute is een tweebaansweg dus dat schiet sowieso al niet erg op. Er was erg veel tegemoetkomend vakantieverkeer; veel campers en caravans en veel daarvan hadden een Nederlands kenteken.  Ze gaan de zon opzoeken, denk ik, alhoewel het in Nederland ook erg mooi weer is. Hopelijk houdt het mooie weer nog even aan, zou fijn zijn voor iedereen.

We hadden nog brood gehaald bij de bakker vanmorgen en hier op de camping hebben we een pizza gehaald. De campingbeheerder maakt ze zelf en ze waren lekker. Goed gekookt , vonden we zelf.

Op tijd naar bed en morgen weer vroeg op pad. Hopelijk zonder veel oponthoud.

Dag 32

De laatste keer dat ik uitkijk over het water van de Adriatische zee, tenminste wat betreft deze vakantie.

Vanmorgen van de dokter groen licht gekregen om te rijden. Een zakje met verband voor onderweg gaf ze mee en ze zei heel stellig dat pas over zeven dagen de tape en het afdeklaagje  verwijderd mogen worden. Freddy ziet het rijden wel zitten en we kijken wel hoe het gaat gedurende de rit. We hebben de camping al betaald en morgenvroeg willen we een beetje op tijd weg. Bij de dokter was het een drukte van belang maar we waren toch redelijk op tijd aan de beurt. Er zat nog een Nederlander en hij was er ook al voor de derde keer, na eerst een bezoek aan het ziekenhuis in Pula te hebben gebracht. Hij verwonderde zich ook al over de staat waarin het ziekenhuis en de huisartsenpraktijk verkeren. Komt in Nederland ook volgens hem niet meer voor zo;maar de zorg en de begeleiding is prima en daar gaat het om.

Freddy stelde voor om even naar het centrum van Fazana te rijden, even een kop koffie halen. Een parkeerplaats was snel gevonden en na een paar minuten zaten we al aan de haven , achter een kop koffie. Het is een prachtig stadje, oud, leuke straatjes, wat winkeltjes en restaurants. Na de koffie nog even verder gehupt en inmiddels was het half twee. “Zullen we hier maar gaan eten, hoeven we vanavond niet te koken”, zei Freddy. Een restaurant gevonden, vlakbij de parkeerplaats en vis met van alles erbij besteld. Het smaakte heerlijk en zo hebben we deze week toch nog met een fijn gevoel afgesloten. 

Op de terugweg nog langs de supermarkt om fruit voor onderweg te halen en een paar flessen melk , altijd handig te hebben voor de pap ’s morgens. Je weet nooit waar we gaan overnachten en wat je daar kunt kopen.

Ik heb wel zin om weer naar huis te gaan; om Isa en de kinderen weer te zien. En als je niet uit de voeten kunt, is een dag of vijf niets doen en veel zitten, meer dan genoeg voor ons. Ik hoop dat het rijden goed gaat en thuis kan Freddy net weer wat beter uit de voeten.

We hebben op drie campings aan zee gestaan en dat is toch wel heerlijk; dat is ons goed bevallen. Natuurlijk vonden we het zwemmen fijn ’s morgens maar ook het kijken over zee, de golven en de boten, vanmiddag nog weer kit surfers gezien op het water. Er is hier trouwens ook een duikschool .

Kroatië is een prachtig land, alles wat wij mooi vinden is er , bergen, de zee, natuurparken en mooie steden en stadjes. Istrië gaan we beslist nog weer een keer bezoeken.

Alles is al bijna ingepakt; een half uur zijn we daar mee bezig, morgen de laatste dingen en dan op weg.

Dag 31

Het was een onrustige nacht en dat was niet vanwege Freddy maar vanwege het slechte weer wat we hebben gehad. Flink onweer, hele harde regen en dat duurde behoorlijk lang.

Freddy heeft er niets van gemerkt dus dat is een goed teken. Hij reageerde heel verbaasd, wat , slecht weer enz. Ik heb het dakluik nog dichtgedaan, controle buiten gehouden en hij heeft niets gemerkt.

Het was natuurlijk een rustige dag. Alleen een uitstapje naar de dokter en naar de supermarkt. De dokter was tevreden. De wond zag er beter uit en er is weer nieuw verband op gedaan. Morgen om half twaalf hebben we weer een afspraak. Freddy heeft van Rob ook nog een bewegingstip  gekregen tegen trombose. Hij heeft vanmiddag zelfs al een stukje gereden. Even oefenen!. Hij hoeft zijn linkervoet  niet te gebruiken dus dat scheelt; toch fijn, een automaat!

We hebben aangegeven bij de dokter dat we zaterdag willen gaan rijden, richting Nederland. We horen morgen vast van haar wat verstandig is en hoe om te gaan met de wond.

Gisteravond heb ik nog even een rondje gelopen om het haventje heen. Wij zien daar ’s avonds altijd vrouwen die aan het vissen zijn. Mannelijke vissers gaan er met de boot op uit maar de vrouwen vissen op de pier en zonder hengel. Vanavond telde ik ook weer zeven vrouwen. Ik ben bij een mevrouw gaan staan en gevraagd hoe en wat. Zij liet haar aas zien, een grote sardine , ze bond dat vast aan het vissnoer en gooide het dan in het water. Zij deed het met twee snoeren tegelijk. Ze vertelde dat ze Italiaanse is, geboren is in Turijn,  en een eindje verderop een appartement heeft. Ze sprak Kroatisch en Italiaans en een poco, poco, Engels. We kwamen samen nog wel tot een soort van gesprekje. Ze liet me zien wat ze had gevangen, een sepia, een inktvis, en nog een soort , het leek op zeebaars. Ze gebruikte de sepia in salades en pasta’s. Als ze tijd had viste ze iedere avond ongeveer een uur.  Elke keer keek ze naar het snoer en naar haar hand en ze legde uit dat ze dan kon zien en voelen of ze beet had. Inktvissen zijn slim, vertelde ze, die vang je niet snel. Toch wel leuk zo’n ontmoeting.

Vanmorgen nog wel in de zee gezwommen maar het was koud en er was veel beweging in het water. Er liggen boeien om de vaargeul van de boten aan te geven en één boei houd ik goed in de gaten. Verder ga ik niet en ik blijf in de lijn van die boei zwemmen.

Het verbaasde me wel dat iedereen gewoon aan het werk was vandaag, op Hemelvaartsdag. De huisarts had gewoon spreekuur, de bulldozer , een eind verder op was in beweging, de vrachtwagen reed af en aan en ook de bouwvakkers op de camping die met een nieuw sanitair gebouw bezig zijn, waren aan het werk. Kroatië is wel heel katholiek. Ook de supermarkt is tot tien uur open vanavond.

Ander land, andere gebruiken.

Morgen weer naar Fazana en hopelijk kunnen we inpakken en op weg naar huis. We gaan het zien.

Beste vogelvrinden,

Hieronder de vogel die ik deze vakantie wel heb gezien maar niet heb kunnen vastleggen.

Een prachtige vogel, de bijeneter.

Dag 30

Vanmorgen  toch al heel vroeg wakker. Opgestaan om niet te gaan woelen en draaien en eenmaal buiten gekeken naar een paar vissers en de meeuwen. Opeens hoorde ik een specht, wel gaan kijken,  met het fototoestel in de aanslag, maar ik kon de specht niet ontdekken. Geen geboren vogelspotter, zeker wat geduld betreft, want dat moet je wel hebben, weet ik intussen.

Mijn oefeningen gedaan, lekker gezwommen, al was het water vanmorgen behoorlijk koud. Het is dan nog zo mooi stil hier. Nog niemand wakker op de camping. Toen ik uit het water kwam zag ik de auto van de bakker aankomen. Die is er ook altijd vroeg bij en het groente echtpaar ook. Mijn douchespullen bijeengeraapt en op weg naar de douche. Meteen mijn bikini goed uitspoelen, al dat zout is niet zo goed voor de stof volgens mij.

Een halve bikini eigenlijk. Het onderste stuk ligt nog thuis in de kast. Daar kwam ik op de derde camping achter. Het bovenstuk is zwart met witte stippen en daar past natuurlijk wel een zwarte onderbroek bij. Dus de bikini is weer intact.  Hoop wel dat het ontbrekende deel in de kast ligt thuis.

Inmiddels was Freddy er ook uit, gewassen, aangekleed en samen ontbeten. Op naar de huisarts. De navigatie gaf aan vijf kilometer, in het dorp Fazana, een kleine badplaats met Venetiaans stadsbeeld, dit staat vermeld in het boekje van de ANWB. Er was ons verteld dat de praktijk aangegeven wordt met een bord, met daar op een rood kruis. We vonden het bord en ik heb Freddy uitgezet want er was geen ruimte om te parkeren. Parkeerplaats gezocht , teruggelopen en samen naar binnen. Er hing geen bordje waarop we konden zien dat hier een praktijk was van een huisarts. We kwamen in een gangetje met drie stoelen en een bank. Er zat nog een mevrouw en ze gebaarde ons te gaan zitten en ze zei “Doctor” en wees naar een deur. Gelukkig, we zijn goed, wel een arts. Even gezeten en toen maar besloten, even om het hoekje te kijken en ons aan te melden. 

In een klein hokje zat een jongeman en hij bleek later de assistent te zijn. Ik heb het verhaal verteld en hij heeft alles uit het paspoort overgeschreven in een lijntjes schrift; naam etc. hij voerde het niet in op de computer. Die stond er wel,  maar het was een heel oud ding; zelfs ik zag dat. We konden weer in de gang plaatsnemen en wachten tot we werden geroepen. Een uurtje later kwam de huisarts en Freddy moest op de behandeltafel plaatsnemen. Er liepen steeds mensen  naar binnen en wij hebben de indruk dat je hier geen afspraak hoeft te maken. Een alleraardigste huisarts, een jaar of veertig schat ik. Het verband ging eraf en ze vroeg of het pijn deed, hoe het gebeurd was enz.

Het is niet voor te stellen dat je in Nederland nog ergens zo’n praktijk ziet. De wachtkamer is in de gang, de vloer bestaat uit drie verschillende soorten bekleding, er staan oude stoelen, tafels, kasten enz. De huisarts  bekeek de wond en ze was erg verbaasd dat de wond niet gehecht was. Het zag er wel  goed uit, zei ze en het been hoefde niet steeds hoog te liggen, i.v.m. trombose en Freddy mag er wel af en toe op steunen. Morgenmiddag moeten we weer terug voor nieuw verband en vrijdag ook weer, zoals het er nu uitziet tenminste. We hebben laten doorschemeren dat we zaterdag graag willen gaan rijden naar Nederland. We wachten maar af wat ze gaat zeggen morgen of vrijdag.

Op de terugweg kwamen we langs een grote supermarkt en meteen maar weer boodschappen meegenomen. Op de heenweg zagen we drie keer politiecontrole, op zo’n korte afstand. Op de terugweg ook weer. Dichtbij de camping stond een politiebusje, er naast een andere auto met het portier open en de eigenaar lag op de grond. Je moet hier wel langzaam rijden, anders kun je de gaten in de weg niet omzeilen, maar dan zie je ook nog eens wat.

Ik heb vanmiddag nog een stukje gewandeld langs het strand. De camping is nog veel groter dan ik  dacht. Het mooiste stuk strand dat ook nog  bij de camping hoort , ligt een heel eind verderop. Zomers moet het hier erg druk zijn , want er staat ook nog een hostel, een groot restaurant, een supermarkt, nog meer stalletjes/winkeltjes, drie toiletgebouwen en een heel aantal mobilehomes. Dat alles hadden we nog niet gezien. Alle toiletgebouwen kregen vandaag ook een grote schoonmaakbeurt. Met een ploeg van zes vrouwen is er de hele dag gepoest en geschrobt. Het zal wel de voorbereiding op het zomerseizoen zijn. Ook is het gras gemaaid op verschillende plekken en zijn er vandaag overal groene prullenbakken geplaatst.

Vanmiddag nog een stukje van de Giro gezien; het internet was vandaag redelijk goed.

Ik ga koken en morgen is er weer een dag.

Beste vogelvrinden,

Mijn ega is nu bezig met koken en het ruikt heerlijk.

Ik stond er versteld van dat mijn ega vanmorgen met het fototoestel op pad ging om de specht te  vinden. Super toch!!

                                                     

Dag 29

Er is natuurlijk weinig nieuws om over te schrijven.

We zitten voor de caravan, lezen een boek, kijken naar wat er om ons heen gebeurt en eten af en toe wat lekkers.

Vanmorgen vroeg werd ik al wakker van een grote sjofel die zo’n 500 meter hier vandaan aan het werk moest. Er wordt een soort pier gemaakt, met daar omheen allemaal grote rotsblokken. De sjofel legt de rotsblokken op de goede plek. Wel leven in de brouwerij. Ik heb mijn oefeningen gedaan en erg getwijfeld of ik wel zou gaan zwemmen in de zee maar toch gedaan. Wel heel voorzichtig geweest en goed op de stenen gelet. Het water is zo helder dat de stenen goed te zien zijn. Freddy heeft wel echt pech gehad gisteren.

Ook was er een explosie toen ik onder de douche stond. Freddy denkt dat ze een bom hebben laten ontploffen, ook zo’n 500 meter hier vandaan. De grond trilde behoorlijk.

Het is heel rustig op de camping. Ik denk dat er maar een stuk of tien campers/caravans zijn. Er kunnen er wel twintig keer zoveel staan. Brood gehaald bij het bakkertje en groente en fruit bij het oudere echtpaar.

Vannacht hebben we beide goed geslapen. Geen extra bed gemaakt maar flink ruimte gelaten in het midden. Dat ging goed. De wond heeft niet meer gebloed en nu afwachten wat de dokter morgen zegt. Van de mevrouw van de receptie heb ik een adres gekregen van een huisarts en ze adviseerde om morgen op tijd te gaan. Dat gaan we dan zeker doen. Hopelijk is hij tevreden.

Een voetenbankje fungeert als looprek, heel handig; wel een beetje laag, maar het werkt. Nieuwe foto’s zijn er ook niet, helaas.

Zo meteen ga ik koken maar nu eerst nog even samen een glaasje wijn drinken.

Beste vogelvrinden,

Gisteren heb ik niet gezien dat Beate het laatste bericht van eergisteren weer heeft ingetrokken waardoor haar eerste antwoord geld. Dit houd in dat Beate in plaats van Tom gewonnen heeft, hierdoor moest de stand zijn, Beate 14, Tom 12.

De vogel van gisteren is geraden door Beate, het is een geelpootmeeuw. De stand is nu

Beate 15

Tom 12.

Doordat het vogelen helaas niet meer gaat is dit tevens de eindstand.

Beate heeft gewonnen, gefeliciteerd, de prijs zal net als vorig jaar worden uitgereikt op de Annette Poelmanhoeve tijdens een BBQ. Net als vorig jaar zijn de kinderen weer van harte welkom.

Dag 28

Deze dag verliep compleet anders dan dat we verwacht of gehoopt of voor ogen hadden.

We hebben Pula wel gezien maar niet de mooie gebouwen of het Amfitheater, maar de binnenkant van het General ziekenhuis.  Om negen uur waren we daar vanmorgen al.

We waren vroeg op, het weer was prachtig en na onze dagelijkse oefeningen en een klein zonnebadje, zwommen we om half negen al in de zee. Het was heerlijk, waterschoenen aan, de keien trotseren en zwemmen. Na zo’n 10-15 minuten vonden we het prima en gingen we het water uit. Opeens geeft Freddy een schreeuw en zegt, rotsteen, geschaafd. Het water uit en de schade opgenomen. Dat viel tegen, we keken in het vel, zagen alle laagjes en het was een jaap van zeven cm, constateerden ze later in het ziekenhuis; en met bloedverdunners wil het bloeden wel lukken. Ik naar de receptie, vragen waar de EHBO/het ziekenhuis  is en met de kaart van de stad en het adres naar het ziekenhuis. 

Freddy eerst droge kleren aan gedaan, ik zelf een jurk aangeschoten, adres in de navigatie ingevoerd en op weg met verband uit de EHBO kist van de camping, om de voet Daar aangekomen konden we geen parkeerplaats vinden. De auto toch maar op een ongelukkige plek neergezet en gevraagd naar de eerste hulp. Uitgerekend nu , begreep niemand ons. Een  jong meisje beduidde dat ze iemand ging halen en deze mevrouw wees ons de weg naar de EHBO. We werden redelijk snel geholpen . Eerst alle formaliteiten natuurlijk,  naam, adres enz. enz., welke medicatie en nog veel meer. Freddy had een idioot hoge bloeddruk maar dat was gezien de situatie niet zo raar. Toen werden we weer teruggestuurd naar de wachtkamer en zouden we opgehaald worden om naar de arts te gaan. 

Ondertussen heb ik de auto opgehaald en bij de EHBO neergezet; daar waren speciale parkeerplekken en er was nog ruimte. We waren er om negen uur, wel heel snel gedaan allemaal. Er liepen verpleegkundigen  in rode , blauwe, witte en rood - witte uniformen. Wij maar gokken wie ons zou komen halen. Het werd rood. De mevrouw achter de opname desk moest ontzettend lachen om ‘Freddy’  doopnaam  Dionysius. The god of the wine, thats how this happened? Een vriendelijk iemand.  

In Nederland zou dit ziekenhuis  trouwens meteen  gesloten worden.  Alles is oud, oud meubilair, de rolstoel was niet vooruit te duwen, de behandeltafel ook heel oud, vloeren vies en kapot. Als de dokters maar kundig zijn. Het is een komen en gaan op de EHBO, ook hier.  Om half elf werden we geroepen en toen was het bloeden inmiddels gestopt. Er is goed naar de wond gekeken en er werd besloten om niet te hechten maar te plakken. Het effect zou hetzelfde zijn omdat het bloeden was gestopt. Tape, verband, een pleister, een tetanus injectie en we waren klaar. Niet lopen, been hoog houden, hoger dan je hart, niet op steunen, alleen als je naar de wc moet en dat kan in de caravan gelukkig; dat zijn de adviezen van de arts. Woensdag moeten we naar een huisarts voor controle. Douchen mm mm. Met ingepakt been, dat mag, maar hier een douche, ik geef wel tijdelijke thuishulp, lijkt me op dit moment beter. Hij zal maar uitglijden of zoiets. 

Ook nog even langs een supermarkt gereden, op de terugweg, we waren toch in de buurt en voor een paar dagen boodschappen ingeslagen. Terug op de camping ontbijt gemaakt, het was inmiddels half één en een lekkere kop koffie. 

Dat was dus een rare dag. Ja, en dan moet de wc geleegd worden. Dat had Freddy gisteren willen doen maar och, kon vandaag ook nog. Nu weet ik ook meteen hoe dat moet. Ook water bijvullen enz. , allemaal dingen die Freddy altijd doet. En vergeet het koken en de afwas niet. Wat doe ik eigenlijk allemaal, vroeg ik mezelf af. Er blijft niet veel over. Ik help met koken. ruim alles op, zorg dat de was ed.in orde is. Het valt nog mee.

We installeren ons maar in de zon en lezen wat  of kletsen en kijken naar de zee en de boten in de haven. Er wordt niet meer gevogeld dus vandaag de laatste vogel op het blog. Ik wil alles doen en als ik een bijzondere zie wil ik best het fototoestel pakken maar ik ga geen zoektocht houden.

Het meisje van de receptie kwam vanmiddag nog even vragen hoe het was gegaan en morgen krijgen we van haar het adres van de dichtstbijzijnde  huisarts.

Hoe we vannacht gaan slapen moeten we nog even uitvogelen. Het bed is twee meter breed, dus het moet goedkomen denken we, zo niet, dan bouwen we een bed van het zitgedeelte.

Op naar morgen met hopelijk een goede nacht voor Freddy.

Beste vogelvrinden,

Het is een treurige dag geworden, er kan namelijk niet meer gevogeld worden , dus moeten we het helaas bij deze laatste foto laten.

De vogel van gisteren is door beide geraden, echter beate heeft hem op het laatst verbetert, maar niet goed.  Het is een aalscholver

De stand wordt hiermee.

Beate 13

Tom 13

Succes met de laatste vogel van deze vakantie, ik sluit af met eentje die voor de deur zat.

Dag 27

Met een vriendelijk zonnetje werden we vanmorgen wakker.  We hadden verwacht dat het hier ’s morgens drukker zou zijn met vissers en boten maar niets van dat alles. Er waren nog wel een paar mensen die op een boot aan het werk waren, maar geen vissers. Freddy is nog naar een man toegelopen om te vragen of er gevist werd en of er misschien vis te koop was hier ergens. De jongeman kon hem niet verder helpen, helaas. We hadden wel zin in een lekker visje vandaag. Freddy weet nu hoe een vis schoongemaakt moet worden dus dat zou het probleem niet zijn, maar helaas , geen vis vandaag.

Vandaag een rustig dagje . Vanmiddag een flinke wandeling langs het strand gemaakt. Er is hier een enorm gebied dat gebruikt wordt om te recreëren. Er is een grote parkeerplaats en allemaal strandjes waar je kunt zwemmen en liggen. Ook af en toe een tentje waar je een drankje of een ijsje kunt kopen. Het was gezellig druk langs het strand. Er is een fiets/wandelpad aangelegd in een felblauwe kleur, niet te missen! Voor honden is er een apart stuk waar ze mogen zwemmen en voor mensen in een rolstoel zijn er op bepaalde plekken, heel geleidelijk aflopende paden  van beton met een leuning aan weerskanten, zodat rolstoelers heel geleidelijk het water in kunnen rijden. Een prachtige oplossing , vonden wij.  Ik werd nog bijna gebeten door een aangelijnde mopshond. Mijn reactie om opzij te stappen was net snel genoeg. “Jammer dat ik niet aan die kant liep” zei Freddy,” ik zou dat beest een trap hebben verkocht” De bazin deed alsof haar neus bloedde en wandelde rustig verder; ze trok wel even aan de riem trouwens.

Bij het groenteboerechtpaar vandaag sla gekocht, tomaten, aardappelen en een komkommer. Ze kennen een paar Nederlandse woorden, alstublieft en dank u wel en lekker, dus wij denken dat er veel Nederlanders in de zomer hier op de camping staan en dat zij hier ook al lang staan met hun stalletje. Een alleraardigst echtpaar.

Toch nog maar even een stapel gewassen vandaag. De laatste stapel, tenminste,  daar ga ik van uit. We moeten het ongeveer gaan redden tot 31 mei. Weeronline voorspelt een super week, met lekkere temperaturen en geen regen. Dus veel zwembroek en bikini weer. Ook in Nederland wordt het een mooie week zag ik en met het Hemelvaartsweekend voor de boeg,  een mooi vooruitzicht voor iedereen.

Het vogelen wil nog niet zo erg lukken hier. Freddy is weer op pad geweest vandaag maar de opbrengst is wat karig. Veel gehoord, weinig op de gevoelige plaat.

Morgen gaan we naar Pula. We zijn benieuwd wat de stad ons gaat brengen.

Beste vogelvinden,

De vogel van gisteren is een hop, vorig jaar ben ik ook al naar deze vogel op zoek geweest. Een prachtige vogel, ik heb een paartje hoppen  weten te strikken , zie foto hieronder.

De hop is geraden door Beate hierdoor wordt de stand

Beate 13

Tom 12

De vogel van vandaag zat bij ons voor de deur op een boot, succes.

Dag 26

Het slechte weer was gisteren al wel voorspeld door Weeronline maar als het dan ’s avonds begint te regenen tegen elven en als het dan de volgende dag om vier uur ’s middags  nog regent, dan is dat wel lang achter elkaar. En niet een klein beetje regen maar de sluizen boven gingen flink open. We hebben vandaag,  sinds 28 april, weer een lange broek aan overdag. ’s Avonds deden we dat nog wel eens, als het flink afkoelde buiten.  Het was vandaag, toen we boodschappen gingen doen, 16 graden. We hebben een groot warenhuis gevonden en daar even rondgelopen.

Op dit moment , het is zes uur,  is de lucht weer bijna helemaal blauw en probeert de zon nog tevoorschijn te komen; Weeronline voorspelt vanaf morgen weer prachtig weer. Ik hoop dat ze gelijk hebben.

We staan er versteld van, elke keer weer, dat bijna alle Kroaten goed Engels spreken. Dat is wel fijn als je iets moet vragen of uitleggen. Eén van onze gasflessen was leeg vandaag. We hadden ze ook niet vol meegenomen, dus we moesten deze ergens proberen bij te vullen; op zo’n dag als vandaag is dat niet erg, wat moet je anders doen!  Wel veel gelezen trouwens.  Bij de receptie hadden ze een adres, zo’n vier km verderop.  Ook daar spraken ze heel goed Engels. Wel fijn dat je goed kunt communiceren met elkaar. Onze kennis en uitspraak van het Kroatisch is niet meer dan, da en ne, ja en nee, dobrodosli, dobrodan en dobrodenja, welkom, goedendag en tot ziens.  Er zijn wel woorden die we gaan herkennen maar onthouden of uitspreken, dat is een brug te ver. Het verschilt daarvoor ook te veel van de west  Europese talen.

Het valt ons ook op dat er ontzettend veel huizen worden gebouwd. Als het metselen klaar is worden alle huizen gestukt. En dan kiezen de bewoners dus een kleur voor hun huis. De kleuren zijn heel divers, zuurstokroze, lichtroze, appeltjesgroen, mintgroen, steenrood, terracottabruin, chocoladebruin, marineblauw, lichtblauw, citroengeel, okergeel,muisgrijs, antraciet, beige, wit enz. enz. het is een ware kleurenpracht.

Ook hebben we een paar prachtige moderne huizen gezien, heel strak, plat dak, in grijs en wit, prachtig, en ze staan ook op een hele mooie plek!

Er wordt nog veel contant betaald in de supermarkten. Andere winkels hebben we trouwens nog niet gezien van binnen. En contactloos pinnen gebeurt  al helemaal niet , behalve een keer bij de Lidl; ja, die winkel zie je echt overal!

Ik ben vandaag ook achter een vogel aan geweest. Freddy was naar de wc en ik zat in de caravan, de krant te lezen. Ik kijk naar buiten en zie een vogel met een lange snavel en een beetje rood op de kop bij de stam van een boom. Ik herken bijna geen vogels maar dacht wel, die moet ik op de foto zetten. Geen fototoestel te zien. Ik pak mijn telefoon, op kousenvoeten naar buiten, in de stromende regen, om een foto te maken. Het is gelukt , dat wel,  maar met de telefoon is het beeld te onzuiver en je kunt niet genoeg inzoomen om het plaatje goed te krijgen. Diep teleurgesteld naar binnen; het fototoestel lag aan de oplader, niet gezien helaas. Ik heb mijn best gedaan en Freddy is natuurlijk nog naar buiten geweest om te kijken maar we hebben de vogel niet meer gezien.

De lucht is blauw, de golven zijn nog wel hoog maar het ziet er weer vriendelijk uit buiten. Morgen is het weer zondag!

Beste vogelvrinden,

Zoals jullie in het stukje hierboven al gelezen hebt is mijn ega vanmorgen in de weer geweest om een vogel te spotten. Heel goed bezig, jammer genoeg is de foto niet erg duidelijk dus kunnen we hem niet gebruiken voor de wedstrijd. Ik verwacht trouwens dat mijn ega eerdaags zelf een verrekijker gaat kopen om mee te doen met het prachtige vogelspotten.

De vogel van gisteren is in tweede instantie geraden door Beate, het is een waterspreeuw.

De stand is:

Beate 12

Tom 12

De vogel van vandaag heb ik op de camping kunnen spotten het is weer een prachtige vogel.

Ik heb hem wel van de achterkant op de blog gezet anders was het waarschijnlijk te makkelijk voor onze  vogel experts.

Geniet ervan en raden maar.

Dag 25

Vanmorgen op tijd eruit en op weg naar het zuiden van Istrie. Het was een prachtige rit via berg en kust routes. Af en toe acht en tien procent stijgen en dalen maar de auto doet het prima, een fijn gevoel. Na zo’n 150 km. lieten we de prachtige rotsen en bergen achter ons en werd het landschap heuvelachtig en veel meer bebost.

 In een dorp zagen we weer het bord : pas op, overstekende ouderen, en jawel, een paar meter verder op, allemaal ouderen die  op een bank zaten of rond schuifelden in de tuin van een verzorgingshuis. We reden langzaam dus hadden er goed zicht op. Misschien iets voor de Coehoornsingel in Zutphen!

Na 280 km. waren we bij de camping die we hadden gevonden met de app van de ANWB. Een mooie camping aan de zee, met zicht op een eilandje. De plaatsen , die erg groot zijn, liggen onder naaldbomen of op een zonnige plek. Wij zijn gegaan voor een zonnige plek. Nog ruimte genoeg overal om in de schaduw te gaan zitten als het te warm mocht worden. We zitten aan het water, op de eerste rij en de meeuwen, schreeuwen af en toe flink. Ik heb met Freddy afgesproken dat we ze niet gaan voeren; je weet dat ze dan steeds terugkomen en dat lijkt mij niet zo fijn.  We kijken naar vissersboten en oude stijgers van planken die verzwaard worden met autobanden. Er is een kiezelstrand en het water nodigt uit om weer in de zee te gaan zwemmen. Waterschoenen hebben we tenslotte! Het is een geweldig uitzicht en een rustige camping. De camping heet Camping Brioni, zes km. ten noorden van Pula, 

Pola zegt en schrijft men hier, een oude romeinse stad, gesticht in de tweede eeuw v.Chr. Er moeten nog mooie overblijfselen te zien zijn; we zijn benieuwd. 

Op de camping is een groente en fruitstalletje dat wordt gerund door een oud echtpaar; dus daar kopen we groente en fruit en een broodstalletje met vele soorten brood en stukken pizza. Heel handig! Het brood dat we vanmiddag hadden was lekker vers. Het vreemde hier is wel dat we een armband hebben met een chip om een hek te openen zodat je naar de wc en de douche kunt.  Dit wordt gedaan om mensen die niet op de camping verblijven geen toegang tot het sanitair te geven. Er werd veel misbruik van gemaakt door mensen die langs het strand liepen en dan snel even de camping opgingen en mensen uit de haven. Wel een manier om het op te lossen maar nog nooit meegemaakt in al onze kampeerjaren, en dat zijn er heel wat. Ik denk dat we al kamperen vanaf 1972.

Het zonnetje schijnt en het is nog heerlijk buiten. Hoelang we hier blijven weten we niet. Zal ook van het weer en de omgeving afhangen maar we hebben al wel een aantal dingen gezien in ons boekje die we willen gaan doen en zien in deze omgeving. Eerst maar eens eten, rijst met groente, vers van het stalletje en zure komkommers erbij, en een gebakken ei natuurlijk. 

De vogeljacht is natuurlijk ook weer begonnen; de verrekijker en het fototoestel lagen als eerste klaar en een paar uur is Freddy al op stap geweest volgens mij met gering resultaat.

Beste vogelvrinden,

De vogel van gisteren is geraden door Beate, Beate was de enige die gereageerd heeft, het is een zomer tortel.

Gisteren vergeten de stand te melden, dit is nu gecorrigeerd.

Beate 11

Tom 12

De vogel van vandaag kon ik net nog op de gevoelige plaat vastleggen.

Succes

Dag 24

Onze tweede dag Plivice Natuurpark. Wat een prachtige dag was het weer. De zon stond de hele dag hoog aan de hemel, het was zo’n 24 graden en vandaag konden we zonder fleece wandelen. Ze lagen wel in de auto maar gelukkig niet nodig. We hebben geen gebruik gemaakt van boot of bus ; het was goed te doen. In totaal hebben we in twee dagen ongeveer 15 kilometer gewandeld. Wel omhoog en omlaag en met regelmatig rustpauzes om te kunnen genieten van de mooie dingen om ons heen. Het is een aanrader als je hier in de buurt bent. In het hoogseizoen zal het wel heel erg druk zijn. Wij vonden al die bussen met gezelschappen, die er vandaag ook weer waren, al druk af en toe. Ook dachten we als we die grote groepen zagen: dit willen we toch echt niet! Het zal voor veel mensen de oplossing zijn om op zulke bijzondere plekken te komen en veel mensen vinden het ook gezellig om zo te reizen. We zijn er misschien niet sociaal genoeg voor;  we hebben toch wel graag zelf de regie in handen van ons doen en laten.

Met de auto zijn we naar ingang één gereden en vandaar aan de wandeling begonnen. Eerst onderlangs en terug bovenlangs. Onderlangs loop je dicht langs de meren en de watervallen en bovenlangs bekijk je het van grote hoogte; allebei zo mooi. 

Halverwege het beneden pad, kun je besluiten om via een hele grote grot, die in de loop van de eeuwen is ontstaan, een stuk naar boven te lopen.  Er staat een bord, op eigen risico betreden, en dat hebben we ook gedaan! Het was prachtig om er doorheen te lopen, via trappen met af en toe een leuning of een stuk steen om je aan vast te houden. Was je boven dan kon je via een verkorte route terug naar het begin maar we hadden nog een groot deel niet gezien dus weer terug gelopen via de grot en onze route vervolgd.

Tijdens deze wandeling kwamen we ook bij de hoogste waterval, 78 meter is het verval. Alle watervallen worden gevoed door de meren maar alleen de hoogste, Veliki Slap, wordt gevoed door de rivier de Plivice en stort dan in het Sastavci meer. Een machtig gezicht en geluid als je daar dichtbij staat.

Op een marmeren tweezitsbank hebben we onze lunch opgegeten. Hoe sjiek toch!

Soms vallen mensen of dingen op en ik moet dat dan toch even vermelden. Een hele groep Aziaten die op een gegeven moment voor ons liepen, droegen een blauwe plasticzak met een treksluiting en in die zak zaten drie tempexbakjes met deksel, ik gok met eten, een bekertje met iets en volgens mij een reep van iets. Allemaal houden ze die zak dan ook vast aan de sluiting zodat die zak steeds naast hen bengelt. In de andere hand hebben ze een fototoestel of telefoon . Als ze dan achter elkaar over een loopplank lopen met allemaal dat blauwe tasje, prachtig! 

Eén van die dames droeg een paar bijzondere laarzen, goudkleurig  met gaten. De laarzen reikten tot boven haar knie en er was meer gat dan laars. Dit soort dingen behoren dan ook tot de bezienswaardigheden op zo’n dag.

We moesten natuurlijk nog boodschappen halen en we zijn weer afwasmiddel vergeten. Het lukt maar niet om daar aan te denken. Ook kunnen we geen muesli repen of zoiets vinden. Op het volgende adres maar een poging wagen. Morgen vertrekken we richting Pula, zuid Istrië.  Vanavond nog even met de ANWB app een paar campings zoeken en dan op tijd rijden. De afstand is ongeveer 280 km.  maar het is geen autobaan dus dat schiet niet zo op. We hebben natuurlijk wel de tijd.

Het eten wordt al voorbereid en we eten wraps met groenteprut erin. Zo noemen we het! Klinkt niet lekker maar is het wel, hoop ik!!

Beste vogelvrinden,

De vogel van gisteren is heel snel geraden, Tom was net iets eerder. Het is een wilde eend (kuiken)

Vandaag heb ik een vogel gespot waarvan ik helaas de naam niet kan achterhalen,  dus een vogel gepakt die ik al eerder gefotografeerd heb.

Dag 23

Gisteravond besloten we toch om vandaag met eigen vervoer naar de Plivice meren te gaan. We hoefden dan ook geen wekker te zetten en konden op ons gemak aan de dag beginnen. Zo gezegd zo gedaan. We waren wel op tijd wakker, zo rond acht uur, en er was al veel geloop en geroezemoes op de camping. 

Ik vertelde gisteren al dat er hier heel veel Nederlanders  stonden. Vanmorgen waren dus al die Nederlanders aan het opruimen, snoeren inrollen, luifels indraaien enz.  Als jullie het programma: “We zijn er bijna”, wel eens gezien hebben, dan roept dit herkenning op. Achter elkaar vertrokken al die mensen en het viel ons op dat ze allemaal een ACSI sticker op de caravan of camper hadden. Een georganiseerde reis dus. De camping was daarna bijna leeg. Nu zijn er wel weer een aantal caravans gearriveerd. Freddy heeft nog een goede daad verricht vanmorgen.  Één caravan reed weg en had een poot van de caravan niet goed ingedraaid; Freddy is er achteraan gehold en gelukkig zag de bestuurder dat. Rijd je weg met een uitgedraaide poot dan krijg je problemen onderweg, bij drempels en verhogingen. Weer vakantie ellende voorkomen!

Wij waren om kwart voor vier weer terug van een prachtige dag in het natuurpark Plivice. Het park bestaat uit zestien meren en negentig watervallen. Sinds 1949 wordt het een nationaalpark genoemd en sinds 1979 staat het op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Wij hadden al besloten om een tweedaags ticket te kopen omdat het best een groot gebied is en wij toch graag al wandelend alles  willen verkennen. We vertrokken hier om half elf . Het is een kwartier rijden dus je bent er zo. Eerst kaarten gekocht, voor twee dagen met twee personen is dat 360 kuna, 50 euro ongeveer. Auto parkeren, dat ging vlot en dan moest je naar een elektrische boot lopen die iedereen overzette en daar begon de wandeling die we vandaag wilden doen. 

Het was in het begin wel druk maar na verloop van tijd werd het steeds rustiger. Je kunt kiezen uit verschillende routes, lang, kort , bovenlangs de meren, onderlangs. Wij hebben alles gedaan en het is schitterend. 

De kleur van het water is turquoise, zo mooi! Boomstammen liggen al jaren in het water en zijn helemaal wit,door van alles wat er zich in de loop van de jaren op heeft vastgezet. Het water is zo helder, prachtig. De looppaden zijn van boomstammen gemaakt, afgewisseld met bos en zandpad; heel goed te doen. Je moet dan niet op teenslippers aan zo’n tocht beginnen want dan loopt het toch niet erg lekker, constateerden wij aan de hand van observaties. 

Een Nederlands echtpaar , zo rond de 60, schat ik, liepen op teenslippers, een korte broek en een hemdje. Wij liepen wel in korte broek maar met een fleece aan en sokken en bergschoenen aan; ook Freddy had een fleece aan. Ik ben meestal geen goede graadmeter als het om kleding gaat. We hebben dat echtpaar  nog wel teruggezien; ze stonden bij de bushalte. Er liep een busje als je van het ene naar het andere punt weggebracht wilde worden. Ik denk dat ze het ook wel frisjes hebben gehad af en toe.

Het water komt overal uit; het sijpelt naar beneden of het stort zich uit  rotsen en stenen. Het is moeilijk te beschrijven wat we allemaal gezien hebben; het is indrukwekkend. Veel bloemen, planten, overal watervallen, stroompjes, rustig water, hard stromend water, zo mooi. Morgen gaan we het andere gedeelte wandelen. Het weer wordt iets warmer hier maar de fleece en de sokken en schoenen gaan weer aan. Regelmatig zagen we weer groepjes Aziaten lopen vandaag. Vaak zijn ze heel fleurig en opvallend gekleed; wel heel mooi, vind ik.

We hebben wel wat vogels gehoord maar weinig gezien. Ook watervogels hebben we niet gezien; dat was opvallend. Wel veel insecten dus je zou denken een mooi gebied voor enorm veel vogels maar helaas!

Morgen het tweede deel van het park bekijken en dan weer verder  op vrijdag.

Beste vogelvrinden,

De vogel van gisteren was toch moeilijk te raden, de kleur leek een stuk donkerder dan in werkelijkheid, waarschijnlijk te wijten aan de lichtinval. Na verschillende pogingen is het Tom gelukt, het is een zwartkop.

De stand wordt hierdoor.

Beate 10

Tom 11

De vogel van vandaag kennen we allemaal, hij is in het riet gefotografeerd waardoor het waarschijnlijk weer moeilijk te raden is.

Succes!