Dag 20

Het is vandaag Moederdag en wat een cadeautje als je door beide jongens wordt gebeld, een allerliefst appje krijgt en als bonus via Skype, Isa ziet. Isa vond het scherm maar vreemd en onwennig. Maar voor ons was het genieten.

Een dag helemaal niets gedaan; nog wel even een paar boodschappen gehaald,  anders kwam er vanavond niets op tafel maar verder echt niets. Genoten van de zon, de kranten  van gisteren helemaal gelezen en Freddy was snel klaar met het kijken naar de formule 1. Van de Giro d’Italia nog wel even de laatste beelden gezien op Eurosport. Het internet is hier prima en alles is, als je dat wilt, goed te volgen via de laptop.

De waterschoenen zijn goed bevallen. Het loopt toch wat makkelijker over de stenen die op het strand en in het water liggen, dan met blote voeten.  Vanmorgen wel zo’n 20 minuten gezwommen. Goed voorbeeld doet goed volgen want er gingen nog meer mensen het water in vanmorgen.

De camping wordt steeds drukker. Aan het eind van de middag nog weer een paar campers en caravans dus we gaan nu definitief dinsdag weg. We willen naar een camping bij de Plivitce meren, volgens mij heb ik dat al een keer gemeld, maar het weer is daar wat minder; het scheelt morgen nog zo’n graad of vijf. Woensdag, donderdag en vrijdag wordt  het daar volgens Weeronline warmer, dus vertrekken we hier dinsdagmorgen. Een camping hebben we al gevonden.

Het merendeel van de kampeerders is Duits. Het zijn toch wel luidruchtige mensen. Ze praten hard en veel.  Onze achterbuurman heeft  een Duitse vlag aan de voortent gemaakt en heeft lampjes met  ledverlichting op zonne-energie rondom zijn voortent gezet. Hij maakt het wel gezellig.  Zijn vrouw, Freddy denkt zijn moeder, is heel slecht ter been en hij loopt met een stok;  toch wel mooi dat kamperen dan nog lukt en dat je dan nog zo geniet.

Onze overbuurman is enorm nieuwsgierig. Er ontgaat hem niets. Zo gauw hij iets waarneemt, staat hij op uit zijn stoel en doet zijn best om te weten te komen waar en bij wie en wat er aan de hand is. Zijn vrouw voerde een telefoongesprek vanmorgen en dat ging zo hard dat ik nu weet dat er familie uit Nieuw Zeeland over komt en dat het met hun kinderen goed gaat. Er loopt een flink pad tussen de twee plekken maar het gesprek was niet te missen.

Kroaten zijn niet de allervriendelijkste mensen. Ze kijken veelal nors en ontevreden. Gedag zeggen doen ze ook niet.  Wel jammer vinden wij. Het maakt het allemaal wat vriendelijker als ze dat wel zouden doen.

Nu eerst eten, afwassen en dan koffie.

Freddy moet de vogel er op zetten anders wordt het zo laat voor de fanatieke vogelraders.

Beste vogelvrinden,

De vogel van gisteren is een steltkluut geraden door Beate, hierdoor wordt de stand.

Beate 9

Tom 10

Het gaat lekker tegen elkaar op! 

De vogel van vandaag heb ik gelijk gespot met de steltkluut, hij is niet zo makkelijk, succes.