Dag 12

De voor gisteren geplande wandeltocht, vanmorgen weer opgezocht. We moesten de kant van Split op en dan ergens  het binnenland in.

Na het ontbijt en de koffie, de rugzak gevuld met onze lunch en twee flesjes water, en niet te vergeten de verrekijker en het fototoestel, reden we rond half 11 weg.  Zonder die laatste twee attributen gaan we eigenlijk niet meer op stap want stel dat er toch een vogel is die nog niet gespot en vastgelegd is!

Ook natuurlijk de bergschoenen aan, want de beschrijving deed vermoeden dat het een hobbelige wandeling zou worden. 

We moesten eerst naar het dorpje Sitno Gornje. Daar zou een observatorium zijn en daar begon de wandeltocht. De rit verliep voorspoedig, tot het plaatsje er voor. De navigatie gaf aan, scherpe bocht naar links en weg vervolgen. Die scherpe bocht is zo scherp dat geen enkele auto die bocht kan nemen. Wij kijken en kijken, ja, hoe doen we dit, smalle straat enz.  Vanaf de weg die wij moesten hebben,  kwam ook een bus, die moest ook die bocht nemen. De bus reed door naar een speciaal gemaakte verbreding , draaide daar 360 gr., en vervolgde zijn weg. Wij hebben zijn voorbeeld gevolgd en zo konden we naar boven. Het is maar een weet.

In het dorp geen observatorium, tenminste, wij zagen het niet. Toen maar informatie gevraagd aan een inwoner van het dorp, die daar net liep. Zij kon ons precies vertellen hoe we er konden komen en het klopte als een bus. De auto geparkeerd en aan de wandel. De eerste 200 meter gingen een beetje omhoog maar waren goed te doen, wel een heel hobbelig pad, maar het ging. Toen gaf de bewegwijzering aan, die trouwens uitstekend was, dat we naar boven moesten. En vanaf dat moment was het hiking, echt hiking. Over rotsen, door rotsen, langs rotsen, grote stukken rots; het hield niet op. Halverwege riep ik, waarom doe ik dit!! Maar ja, zegt Freddy dan, als je boven bent ,ben je weer trots op jezelf dat je het hebt gedaan en kijk eens hoe mooi het hier is! 

Af en toe moest ik ook even stilstaan om te genieten van het schitterende landschap want tijdens het lopen is het alle zeilen bijzetten en geen tijd om wat dan ook maar te doen. Ik draag de rugzak en dat ding met eten en water gevuld, verschuift nog wel eens op mijn rug en aangezien mijn balans niet al te goed is, werkt dat averechts tijdens het klimmen. Freddy wil het wel dragen maar hij is voor de camera en de verrekijker.  En als ik niet verder ga, gaat Freddy ook niet verder en hij klimt als een berggeit van rots naar rots en doet dit zo graag. Als het op conditie aankomt is het voor mij ook geen punt, maar het goed zetten van de voeten en het evenwicht, ja, dan wordt het toch een ander verhaal. Maar ik heb het gedaan en de voldoening was groot. 

Boven aangekomen , met nog steeds de zon, onze lunch gegeten. Even later kwam er steeds meer bewolking opzetten en we moesten nog naar beneden dus gauw op pad gegaan. Wij hadden nog het onweer van de vorige ochtend in ons geheugen, je weet het niet natuurlijk. Ook dalen is een hele klus maar na een uur stonden we weer bij de auto. Wat een mooie tocht, wat hebben we genoten.

Na een paar boodschappen te hebben gedaan, er moet nog gegeten worden, waren we om half 6 weer op de camping. Het regent nu maar met een aantal foto’s en een filmpje van Isa, schijnt voor ons de zon weer. Elke dag worden we verblijd met foto’s van haar. Heel fijn vinden we dat en Viv  zorgt daarvoor. Geweldig!

Morgen verder, richting Zadar. Het is niet ver; ongeveer 150 km. We gaan zien wat dat ons weer brengt.

Beste vogelvrinden,

De vogel van gisteren is een aalscholver, Beate had hem eerst goed geraden maar heeft hem verbeterd, helaas!

Tom had hem eerst ook niet goed maar heeft hem in tweede instantie geraden.

De stand is:

Beate 6

Tom 5

De vogel van vandaag is er een die je in Nederland zelden ziet, dus mijn dag kan niet meer stuk.

De foto is gemaakt over een hele grote afstand dus de kwaliteit is niet bijzonder.

Succes allemaal.